PODSTAWA
PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
DLA PRZEDSZKOLI, ODDZIAŁÓW PRZEDSZKOLNYCH W
SZKOŁACH
PODSTAWOWYCH
ORAZ INNYCH FORM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
OBOWIĄZUJĄCA
OD 01 WRZEŚNIA 2017 r.
Podstawa
programowa wychowania przedszkolnego wskazuje cel wychowania przedszkolnego,
zadania profilaktyczno-wychowawcze przedszkola, oddziału przedszkolnego
zorganizowanego w szkole podstawowej i innej formie wychowania przedszkolnego,
zwanych dalej „przedszkolami”, oraz efekty realizacji zadań w postaci celów
osiąganych przez dzieci na zakończenie wychowania przedszkolnego.
Celem
wychowania przedszkolnego jest wsparcie całościowego rozwoju dziecka. Wsparcie
to realizowane jest przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia się,
co umożliwia dziecku odkrywanie własnych możliwości, sensu działania oraz
gromadzenie doświadczeń na drodze prowadzącej do prawdy, dobra i piękna. W
efekcie takiego wsparcia dziecko osiąga dojrzałość do podjęcia nauki na
pierwszym etapie edukacji.
Zadania przedszkola
1. Wspieranie wielokierunkowej
aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu
doświadczeń w fizycznym, emocjonalnym, społecznym i poznawczym obszarze jego
rozwoju.
2. Tworzenie warunków
umożliwiających dzieciom swobodny rozwój, zabawę i odpoczynek w poczuciu
bezpieczeństwa.
3. Wspieranie aktywności dziecka
podnoszącej poziom integracji sensorycznej i umiejętności korzystania z
rozwijających się procesów poznawczych.
4. Zapewnienie prawidłowej
organizacji warunków sprzyjających nabywaniu przez dzieci doświadczeń, które
umożliwią im ciągłość procesów adaptacji oraz pomoc dzieciom rozwijającym się w
sposób nieharmonijny, wolniejszy lub przyspieszony.
5. Wspieranie samodzielnej
dziecięcej eksploracji świata, dobór treści adekwatnych do poziomu rozwoju
dziecka, jego możliwości percepcyjnych, wyobrażeń i rozumowania, z
poszanowaniem indywidualnych potrzeb i zainteresowań.
6. Wzmacnianie poczucia wartości,
indywidualność, oryginalność dziecka oraz potrzeby tworzenia relacji osobowych
i uczestnictwa w grupie.
7. Tworzenie sytuacji sprzyjających
rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do samodzielności, dbania o zdrowie,
sprawność ruchową i bezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo w ruchu drogowym.;
8. Przygotowywanie do rozumienia
emocji, uczuć własnych i innych ludzi oraz dbanie o zdrowie psychiczne,
realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji, pojawiających się w
przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzględniających treści adekwatne do
intelektualnych możliwości i oczekiwań rozwojowych dzieci.
9. Tworzenie sytuacji edukacyjnych
budujących wrażliwość dziecka, w tym wrażliwość estetyczną, w odniesieniu do
wielu sfer aktywności człowieka: mowy, zachowania, ruchu, środowiska, ubioru,
muzyki, tańca, śpiewu, teatru, plastyki.
10. Tworzenie warunków
pozwalających na bezpieczną, samodzielną eksplorację otaczającej dziecko
przyrody, stymulujących rozwój wrażliwości i umożliwiających poznanie wartości
oraz norm odnoszących się do środowiska przyrodniczego, adekwatnych do etapu
rozwoju dziecka.
11. Tworzenie warunków
umożliwiających bezpieczną, samodzielną eksplorację elementów techniki w
otoczeniu, konstruowania, majsterkowania, planowania i podejmowania
intencjonalnego działania, prezentowania wytworów swojej pracy.
12. Współdziałanie z rodzicami,
różnymi środowiskami, organizacjami i instytucjami, uznanymi przez rodziców za
źródło istotnych wartości, na rzecz tworzenia warunków umożliwiających rozwój
tożsamości dziecka.
13. Kreowanie, wspólne z
wymienionymi podmiotami, sytuacji prowadzących do poznania przez dziecko
wartości i norm społecznych, których źródłem jest rodzina, grupa w przedszkolu,
inne dorosłe osoby, w tym osoby starsze, oraz rozwijania zachowań wynikających
z wartości możliwych do zrozumienia na tym etapie rozwoju.
14. Systematyczne uzupełnianie, za
zgodą rodziców, realizowanych treści wychowawczych o nowe zagadnienia,
wynikające z pojawienia się w otoczeniu dziecka zmian i zjawisk istotnych dla
jego bezpieczeństwa i harmonijnego rozwoju.
15. Systematyczne wspieranie
rozwoju mechanizmów uczenia się dziecka, prowadzące do osiągnięcia przez nie
poziomu umożliwiającego podjęcie nauki w szkole.
16. Organizowanie zajęć – zgodnie z
potrzebami – umożliwiających dziecku poznawanie kultury i języka mniejszości
narodowej lub etnicznej lub języka regionalnego – kaszubskiego.
17. Tworzenie sytuacji edukacyjnych
sprzyjających budowaniu zainteresowania dziecka językiem obcym nowożytnym,
chęci poznawania innych kultur.
Przygotowanie dzieci do
posługiwania się językiem obcym nowożytnym nie dotyczy:
1) dzieci posiadających orzeczenie
o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na niepełnosprawność
intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dzieci posiadających
orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na
niepełnosprawności sprzężone, jeżeli jedną z niepełnosprawności jest
niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym lub znacznym;
2) dzieci posiadających orzeczenie
o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na inne niż wymienione w
pkt 1 rodzaje niepełnosprawności, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59) oraz jeżeli z indywidualnego programu
edukacyjno-terapeutycznego wynika brak możliwości realizacji przygotowania do
posługiwania się językiem obcym nowożytnym ze względu na indywidualne potrzeby
rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dziecka.
Osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego
I. Fizyczny obszar rozwoju dziecka.
Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) zgłasza potrzeby fizjologiczne,
samodzielnie wykonuje podstawowe czynności higieniczne;
2) wykonuje czynności
samoobsługowe: ubieranie się i rozbieranie, w tym czynności precyzyjne, np.
zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł;
3) spożywa posiłki z użyciem
sztućców, nakrywa do stołu i sprząta po posiłku;
4) komunikuje potrzebę ruchu,
odpoczynku itp.;
5) uczestniczy w zabawach
ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez
nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne;
6) inicjuje zabawy konstrukcyjne,
majsterkuje, buduje, wykorzystując zabawki, materiały użytkowe, w tym materiał
naturalny;
7) wykonuje czynności, takie jak:
sprzątanie, pakowanie, trzymanie przedmiotów jedną ręką i oburącz, małych
przedmiotów z wykorzystaniem odpowiednio ukształtowanych chwytów dłoni, używa
chwytu pisarskiego podczas rysowania, kreślenia i pierwszych prób pisania;
8) wykonuje podstawowe ćwiczenia
kształtujące nawyk utrzymania prawidłowej postawy ciała;
9) wykazuje sprawność ciała i
koordynację w stopniu pozwalającym na rozpoczęcie systematycznej nauki
czynności złożonych, takich jak czytanie i pisanie.
II. Emocjonalny obszar rozwoju
dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) rozpoznaje i nazywa podstawowe
emocje, próbuje radzić sobie z ich przeżywaniem;
2) szanuje emocje swoje i innych
osób;
3) przeżywa emocje w sposób
umożliwiający mu adaptację w nowym otoczeniu, np. w nowej grupie dzieci, nowej
grupie starszych dzieci, a także w nowej grupie dzieci i osób dorosłych;
4) przedstawia swoje emocje i
uczucia, używając charakterystycznych dla dziecka form wyrazu;
5) rozstaje się z rodzicami bez
lęku, ma świadomość, że rozstanie takie bywa dłuższe lub krótsze;
6) rozróżnia emocje i uczucia
przyjemne i nieprzyjemne, ma świadomość, że odczuwają i przeżywają je wszyscy
ludzie;
7) szuka wsparcia w sytuacjach
trudnych dla niego emocjonalnie; wdraża swoje własne strategie, wspierane przez
osoby dorosłe lub rówieśników;
8) zauważa, że nie wszystkie
przeżywane emocje i uczucia mogą być podstawą do podejmowania natychmiastowego
działania, panuje nad nieprzyjemną emocją, np. podczas czekania na własną kolej
w zabawie lub innej sytuacji;
9) wczuwa się w emocje i uczucia
osób z najbliższego otoczenia;
10) dostrzega, że zwierzęta
posiadają zdolność odczuwania, przejawia w stosunku do nich życzliwość i
troskę;
11) dostrzega emocjonalną wartość
otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.
III. Społeczny obszar rozwoju
dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) przejawia poczucie własnej
wartości jako osoby, wyraża szacunek wobec innych osób i przestrzegając tych
wartości, nawiązuje relacje rówieśnicze;
2) odczuwa i wyjaśnia swoją
przynależność do rodziny, narodu, grupy przedszkolnej, grupy chłopców, grupy
dziewczynek oraz innych grup, np. grupy teatralnej, grupy sportowej;
3) posługuje się swoim imieniem,
nazwiskiem, adresem;
4) używa zwrotów grzecznościowych
podczas powitania, pożegnania, sytuacji wymagającej przeproszenia i przyjęcia konsekwencji
swojego zachowania;
5) ocenia swoje zachowanie w
kontekście podjętych czynności i zadań oraz przyjętych norm grupowych;
przyjmuje, respektuje i tworzy zasady zabawy w grupie, współdziała z dziećmi w
zabawie, pracach użytecznych, podczas odpoczynku;
6) nazywa i rozpoznaje wartości
związane z umiejętnościami i zachowaniami społecznymi, np. szacunek do dzieci i
dorosłych, szacunek do ojczyzny, życzliwość okazywana dzieciom i dorosłym –
obowiązkowość, przyjaźń, radość;
7) respektuje prawa i obowiązki
swoje oraz innych osób, zwracając uwagę na ich indywidualne potrzeby;
8) obdarza uwagą inne dzieci i
osoby dorosłe;
9) komunikuje się z dziećmi i
osobami dorosłymi, wykorzystując komunikaty werbalne i pozawerbalne; wyraża
swoje oczekiwania społeczne wobec innego dziecka, grupy.
IV. Poznawczy obszar rozwoju
dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) wyraża swoje rozumienie świata,
zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą komunikatów
pozawerbalnych: tańca, intencjonalnego ruchu, gestów, impresji plastycznych,
technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji i modeli z tworzyw i
materiału naturalnego;
2) wyraża swoje rozumienie świata,
zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą języka
mówionego, posługuje się językiem polskim w mowie zrozumiałej dla dzieci i osób
dorosłych, mówi płynnie, wyraźnie, rytmicznie, 5 poprawnie wypowiada ciche i
głośne dźwięki mowy, rozróżnia głoski na początku i końcu w wybranych prostych
fonetycznie słowach;
3) odróżnia elementy świata fikcji
od realnej rzeczywistości; byty rzeczywiste od medialnych, byty realistyczne od
fikcyjnych;
4) rozpoznaje litery, którymi jest
zainteresowane na skutek zabawy i spontanicznych odkryć, odczytuje krótkie
wyrazy utworzone z poznanych liter w formie napisów drukowanych dotyczące
treści znajdujących zastosowanie w codziennej aktywności;
5) odpowiada na pytania, opowiada o
zdarzeniach z przedszkola, objaśnia kolejność zdarzeń w prostych historyjkach
obrazkowych, układa historyjki obrazkowe, recytuje wierszyki, układa i
rozwiązuje zagadki;
6) wykonuje własne eksperymenty
językowe, nadaje znaczenie czynnościom, nazywa je, tworzy żarty językowe i
sytuacyjne, uważnie słucha i nadaje znaczenie swym doświadczeniom;
7) eksperymentuje rytmem, głosem,
dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną; słucha, odtwarza i
tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki, dostrzega
zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku oraz wyraża
ją ruchem, reaguje na sygnały, muzykuje z użyciem instrumentów oraz innych
źródeł dźwięku; śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki
ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym muzykowaniu; wyraża emocje i zjawiska
pozamuzyczne różnymi środkami aktywności muzycznej; aktywnie słucha muzyki;
wykonuje lub rozpoznaje melodie, piosenki i pieśni, np. ważne dla wszystkich
dzieci w przedszkolu, np. hymn przedszkola, charakterystyczne dla uroczystości
narodowych (hymn narodowy), potrzebne do organizacji uroczystości np. Dnia
Babci i Dziadka, święta przedszkolaka (piosenki okazjonalne) i inne; w
skupieniu słucha muzyki;
8) wykonuje własne eksperymenty
graficzne farbą, kredką, ołówkiem, mazakiem itp., tworzy proste i złożone
znaki, nadając im znaczenie, odkrywa w nich fragmenty wybranych liter, cyfr,
kreśli wybrane litery i cyfry na gładkiej kartce papieru, wyjaśnia sposób
powstania wykreślonych, narysowanych lub zapisanych kształtów, przetwarza obraz
ruchowy na graficzny i odwrotnie, samodzielnie planuje ruch przed zapisaniem,
np. znaku graficznego, litery i innych w przestrzeni sieci kwadratowej lub
liniatury, określa kierunki i miejsca na kartce papieru;
9) czyta obrazy, wyodrębnia i
nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki znajdujące się w otoczeniu,
wyjaśnia ich znaczenie;
10) wymienia nazwę swojego kraju i
jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe (godło, flaga, hymn), nazywa wybrane
symbole związane z regionami Polski ukryte w podaniach, przysłowiach,
legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje się, że Polska jest jednym
z krajów Unii Europejskiej;
11) wyraża ekspresję twórczą
podczas czynności konstrukcyjnych i zabawy, zagospodarowuje przestrzeń, nadając
znaczenie umieszczonym w niej przedmiotom, określa ich położenie, liczbę,
kształt, wielkość, ciężar, porównuje przedmioty w swoim otoczeniu z uwagi na
wybraną cechę;
12) klasyfikuje przedmioty według:
wielkości, kształtu, koloru, przeznaczenia, układa przedmioty w grupy, szeregi,
rytmy, odtwarza układy przedmiotów i tworzy własne, nadając im znaczenie, rozróżnia
podstawowe figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt);
13) eksperymentuje, szacuje,
przewiduje, dokonuje pomiaru długości przedmiotów, wykorzystując np. dłoń,
stopę, but;
14) określa kierunki i ustala
położenie przedmiotów w stosunku do własnej osoby, a także w stosunku do innych
przedmiotów, rozróżnia stronę lewą i prawą;
15) przelicza elementy zbiorów w
czasie zabawy, prac porządkowych, ćwiczeń i wykonywania innych czynności,
posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi, rozpoznaje cyfry
oznaczające liczby od 0 do 10, eksperymentuje z tworzeniem kolejnych liczb,
wykonuje dodawanie i odejmowanie w sytuacji użytkowej, liczy obiekty, odróżnia
liczenie błędne od poprawnego;
16) posługuje się w zabawie i w
trakcie wykonywania innych czynności pojęciami dotyczącymi następstwa czasu np.
wczoraj, dzisiaj, jutro, rano, wieczorem, w tym nazwami pór roku, nazwami dni
tygodnia i miesięcy;
17) rozpoznaje modele monet i
banknotów o niskich nominałach, porządkuje je, rozumie, do czego służą pieniądze
w gospodarstwie domowym;
18) posługuje się pojęciami
dotyczącymi zjawisk przyrodniczych, np. tęcza, deszcz, burza, opadanie liści z
drzew, sezonowa wędrówka ptaków, kwitnienie drzew, zamarzanie wody, dotyczącymi
życia zwierząt, roślin, ludzi w środowisku przyrodniczym, korzystania z dóbr
przyrody, np. grzybów, owoców, ziół;
19) podejmuje samodzielną aktywność
poznawczą np. oglądanie książek, zagospodarowywanie przestrzeni własnymi
pomysłami konstrukcyjnymi, korzystanie z nowoczesnej technologii itd.;
20) wskazuje zawody wykonywane
przez rodziców i osoby z najbliższego otoczenia, wyjaśnia, czym zajmuje się
osoba wykonująca dany zawód;
21) rozumie bardzo proste polecenia
w języku obcym nowożytnym i reaguje na nie; uczestniczy w zabawach, np.
muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych; używa
wyrazów i zwrotów mających znaczenie dla danej zabawy lub innych podejmowanych
czynności; powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki w grupie;
rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są
wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami;
22) reaguje na proste polecenie w
języku mniejszości narodowej lub etnicznej, używa wyrazów i zwrotów mających
znaczenie w zabawie i innych podejmowanych czynnościach: powtarza rymowanki i
proste wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich historyjek
opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem; zna
godło (symbol) swojej wspólnoty narodowej lub etnicznej;
23) reaguje na proste polecenie w
języku regionalnym – kaszubskim, używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie w
zabawie i innych podejmowanych czynnościach: powtarza rymowanki i proste
wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich historyjek
opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem, zna
godło (symbol) swojej wspólnoty regionalnej – kaszubskiej.
Warunki i sposób realizacji
1. Zgodnie z zapisami dotyczącymi
zadań przedszkola nauczyciele organizują zajęcia wspierające rozwój dziecka.
Wykorzystują do tego każdą sytuację i moment pobytu dziecka w przedszkolu,
czyli tzw. zajęcia kierowane i niekierowane. Wszystkie doświadczenia dzieci
płynące z organizacji pracy przedszkola są efektem realizacji programu
wychowania przedszkolnego. Ważne są zatem zajęcia kierowane, jak i czas
spożywania posiłków, czas przeznaczony na odpoczynek i charakter tego
odpoczynku, uroczystości przedszkolne, wycieczki, ale i ubieranie, rozbieranie.
Bardzo ważna jest samodzielna zabawa.
2. Przedstawione w podstawie
programowej naturalne obszary rozwoju dziecka wskazują na konieczność
uszanowania typowych dla tego okresu potrzeb rozwojowych, których spełnieniem
powinna stać się dobrze zorganizowana zabawa, zarówno w budynku przedszkola,
jak i na świeżym powietrzu. Naturalna zabawa dziecka wiąże się z doskonaleniem
motoryki i zaspokojeniem potrzeby ruchu, dlatego organizacja zajęć na świeżym
powietrzu powinna być elementem codziennej pracy z dzieckiem w każdej grupie
wiekowej.
3. Nauczyciele, organizując zajęcia
kierowane, biorą pod uwagę możliwości dzieci, ich oczekiwania poznawcze i
potrzeby wyrażania swoich stanów emocjonalnych, komunikacji oraz chęci zabawy.
Wykorzystują każdą naturalnie pojawiającą się sytuację edukacyjną prowadzącą do
osiągnięcia dojrzałości szkolnej. Sytuacje edukacyjne wywołane np. oczekiwaniem
poznania liter skutkują zabawami w ich rozpoznawaniu. Jeżeli dzieci w sposób
naturalny są zainteresowane zabawami prowadzącymi do ćwiczeń czynności
złożonych, takich jak liczenie, czytanie, a nawet pisanie, nauczyciel
przygotowuje dzieci do wykonywania tychże czynności zgodnie z fizjologią i
naturą pojawiania się tychże procesów.
4. Przedszkole jest miejscem, w
którym poprzez zabawę dziecko poznaje alfabet liter drukowanych. Zabawa rozwija
w dziecku oczekiwania poznawcze w tym zakresie i jest najlepszym rozwiązaniem
metodycznym, które sprzyja jego rozwojowi. Zabawy przygotowujące do nauki
pisania liter prowadzić powinny jedynie do optymalizacji napięcia mięśniowego,
ćwiczeń planowania ruchu przy kreśleniu znaków o charakterze literopodobnym,
ćwiczeń czytania liniatury, wodzenia po śladzie i zapisu wybranego znaku
graficznego. W trakcie wychowania przedszkolnego dziecko nie uczy się czynności
złożonych z udziałem całej grupy, lecz przygotowuje się do nauki czytania i
pisania oraz uczestniczy w procesie alfabetyzacji.
5. Nauczyciele diagnozują,
obserwują dzieci i twórczo organizują przestrzeń ich rozwoju, włączając do
zabaw i doświadczeń przedszkolnych potencjał tkwiący w dzieciach oraz ich
zaciekawienie elementami otoczenia.
6. Współczesny przedszkolak
funkcjonuje w dynamicznym, szybko zmieniającym się otoczeniu, stąd przedszkole
powinno stać się miejscem, w którym dziecko otrzyma pomoc w jego rozumieniu.
7. Organizacja zabawy, nauki i
wypoczynku w przedszkolu oparta jest na rytmie dnia, czyli powtarzających się
systematycznie fazach, które pozwalają dziecku na stopniowe zrozumienie pojęcia
czasu i organizacji oraz dają poczucie bezpieczeństwa i spokoju, zapewniając mu
zdrowy rozwój.
8. Pobyt w przedszkolu jest czasem
wypełnionym zabawą, która pod okiem specjalistów tworzy pole doświadczeń
rozwojowych budujących dojrzałość szkolną. Nauczyciele zwracają uwagę na
konieczność tworzenia stosownych nawyków ruchowych u dzieci, które będą
niezbędne, aby rozpocząć naukę w szkole, a także na rolę poznawania
wielozmysłowego. Szczególne znaczenie dla budowy dojrzałości szkolnej mają
zajęcia rytmiki, które powinny być prowadzone w każdej grupie wiekowej oraz
gimnastyki, ze szczególnym uwzględnieniem ćwiczeń zapobiegających wadom
postawy.
9. Nauczyciele systematycznie
informują rodziców o postępach w rozwoju ich dziecka, zachęcają do współpracy w
realizacji programu wychowania przedszkolnego oraz opracowują diagnozę
dojrzałości szkolnej dla tych dzieci, które w danym roku mają rozpocząć naukę w
szkole.
10. Przygotowanie dzieci do
posługiwania się językiem obcym nowożytnym powinno być włączone w różne
działania realizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego i powinno
odbywać się przede wszystkim w formie zabawy. Należy stworzyć warunki
umożliwiające dzieciom osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach
życia codziennego. Może to zostać zrealizowane m.in. poprzez kierowanie do
dzieci bardzo prostych poleceń w języku obcym w toku różnych zajęć i zabaw,
wspólną lekturę książeczek dla dzieci w języku obcym, włączanie do zajęć
rymowanek, prostych wierszyków, piosenek oraz materiałów audiowizualnych w
języku obcym. Nauczyciel prowadzący zajęcia z dziećmi powinien wykorzystać
naturalne sytuacje wynikające ze swobodnej zabawy dzieci, aby powtórzyć lub
zastosować w dalszej zabawie poznane przez dzieci słowa lub zwroty. Dokonując
wyboru języka obcego nowożytnego, do posługiwania się którym będą
przygotowywane dzieci uczęszczające do przedszkola lub innej formy wychowania przedszkolnego,
należy brać pod uwagę, jaki język obcy nowożytny jest nauczany w szkołach
podstawowych na terenie danej gminy.
11. Aranżacja przestrzeni wpływa na
aktywność wychowanków, dlatego proponuje się takie jej zagospodarowanie, które
pozwoli dzieciom na podejmowanie różnorodnych form działania. Wskazane jest
zorganizowanie stałych i czasowych kącików zainteresowań. Jako stałe proponuje
się kąciki: czytelniczy, konstrukcyjny, artystyczny, 9 przyrodniczy. Jako
czasowe proponuje się kąciki związane z realizowaną tematyką, świętami
okolicznościowymi, specyfiką pracy przedszkola.
12. Elementem przestrzeni są także
zabawki i pomoce dydaktyczne wykorzystywane w motywowaniu dzieci do
podejmowania samodzielnego działania, odkrywania zjawisk oraz zachodzących procesów,
utrwalania zdobytej wiedzy i umiejętności, inspirowania do prowadzenia własnych
eksperymentów. Istotne jest, aby każde dziecko miało możliwość korzystania z
nich bez nieuzasadnionych ograniczeń czasowych.
13. Elementem przestrzeni w
przedszkolu są odpowiednio wyposażone miejsca przeznaczone na odpoczynek dzieci
(leżak, materac, mata, poduszka, jak również elementy wyposażenia odpowiednie
dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
14. Estetyczna aranżacja wnętrz
umożliwia celebrowanie posiłków (kulturalne, spokojne ich spożywanie połączone
z nauką posługiwania się sztućcami), a także możliwość wybierania potraw przez
dzieci (walory odżywcze i zdrowotne produktów), a nawet ich komponowania.
15. Aranżacja wnętrz umożliwia
dzieciom podejmowanie prac porządkowych np. po i przed posiłkami, po
zakończonej zabawie, przed wyjściem na spacer.
Bardzo ciekawie napisany program. Mam nadzieję, że znajdzie się również czas na zabawy :) Bardzo chętnie przecież chłopcy bawią się samochodami https://achdzieciaki.pl/hot-wheels-170 bo to lubi chyba każdy mały facet :)
OdpowiedzUsuńTaki program jest bardzo fajny. Na pewno dzieci będą rozwijały się prawidłowo. W ramach przerwy mogą pobawić się zabawkami Myszki Mickey https://modino.pl/_blog/142-Zabawki_z_Myszka_Mickey_dla_roczniaka_%E2%80%93_jakie_wybrac.html która jak wiadomo bawi dzieci na całym świecie już od wielu lat.
OdpowiedzUsuń