poniedziałek, 8 czerwca 2020

ZWIERZĘTA DUŻE I MAŁE

W bieżącym tygodniu dzieci będą zdobywać wiadomości o zwierzętach – poznawały ich nazwy, wy­gląd, zwyczaje, a także miejsca ich występowania. Na podstawie opowiadania M. Bennewicza  „Zwierzęta małe i duże” będą  poznały nazwy umaszczenia koni, tworzyły zbiory zwierząt zgodnie z podanymi kategoriami, porównywały liczbę zwierząt w zbiorach. Poznają znak odejmowania, będą ćwiczyły zapisywanie działań z wykorzystaniem tego znaku oraz doskonalić dodawanie i odejmowanie. Utrwalą też zasady bezpieczeństwa podczas kon­taktu z nieznajomymi zwierzętami.

Jak mogą Państwo w codziennych aktywnościach wesprzeć swoje dziecko?

Aby utrwalić wiadomości o zwierzętach możecie Państwo  (jeśli już będzie można) udać się z dzieckiem do zoo, obejrzeć film przyrodniczy lub przejrzeć albumy ze zwierzętami. Starsze dzieci powinno próbować odczytywać sa­modzielnie nazwy zwierząt. Warto także ćwiczyć z dzieckiem przeliczanie obiektów w najbliższym otoczeniu, a także dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 lub więcej.

I. Świat zwierząt w Polsce



Wędrówka do lasu – zabawa ruchowo- naśladowcza, rozwijanie kreatywności ruchowej, ćwiczenia słuchowe. Powiedz dziecku, że wybierzemy się na spacer do lasu.

Odgłosy lasu:
– stawiało duże kroki, by ominąć mech,
– szło na palcach i odgarniało rękoma gałęzie,
– przeskakiwało przez napotkany strumyk,
– udawało dzika- chodziło na czworakach,
– naśladowało dzięcioła- machało rękoma i stukało rękoma w podłogę na zmianę,
– udawało jelenia- powoli chodziło na czworakach i przeciągało się.
Mieszkańcy lasu - rozmowa z dziećmi inspirowana ilustracjami. Pokażcie dzieciom poniższe ilustracje. Zadaniem dzieci będzie nazwać poszczególne zwierzęta oraz podzielić ich nazwy na sylaby lub głoski z równoczesnym wyklaskiwaniem. Dzieci opisują poszczególne zwierzęta. Mówią, które znają, a których nie, następnie odczytują nazwy z podziałem na zwierzęta roślinożerne i drapieżniki.

Roślinożerne:



SARNA


JELEŃ


ZAJĄC


WIEWIÓRKA


DZIK

Drapieżniki:


WILK


LIS


KUNA


BORSUK


SOWA

Pytania pomocnicze: Jak myślicie, co jedzą zwierzęta roślinożerne, a czym odżywiają się drapieżniki? Jak powinniśmy zachowywać się w lesie? Jak należy się zachować, kiedy zobaczymy w lesie dzikie zwierzę? Dlaczego kontakt z dzikimi zwierzętami może być niebezpieczny? Co może się stać, gdy napotkamy żmiję, niedźwiedzia, wilka, dzika?

Zwracamy uwagę na to, że dzikie zwierzęta atakują ludzi wyłącznie w sytu­acji zagrożenia. Raczej chronią się przed ludźmi niż wychodzą im naprzeciw.

Zwierzęta w lesie


Możecie również obejrzeć animację na temat leśnych zwierząt: 

Ciekawostki o niedźwiadkach. Zwierzęta dla dzieci. Lulek.tv

W lesie - Piosenka i film edukacyjny dla dzieci - Lulek.tv

Leśne zwierzęta - Nauka zwierząt dla dzieci po polsku - odgłosy zwierząt

Zwierzęta leśne - ekran interaktywny doskonalący znajomość nazw zwierząt żyjących w lesie.


Pies przyjacielem człowieka

Rasy psów

Zadajemy pytanie, czy prawdziwe jest powiedzenie: Pies przyjacielem człowieka. Jeśli tak, to w jakich sytuacjach przejawia się ta przyjaźń? Dzieci podają przykłady. Można też przypomnieć w jaki sposób należy dbać o psa.

Historyjka obrazkowa:


Bądźmy bezpieczni – tworzenie z dziećmi kodeksu właściwego zachowania się wobec niezna­nych zwierząt. Prowadzimy rozmowę, podczas której dzieci ustalają zasady, jakich należy przestrzegać wobec nieznanych zwierząt.

Kodeks:
Trzymamy ręce  z dala od ogrodzenia, za którym jest zwierzę!
Stoimy bez ruchu, gdy pies nas wącha!
Nigdy nie dotykamy nieznanych zwierząt.
Gdy chcemy pogłaskać psa, zawsze musimy o to zapytać jego właściciela.
W zoo stoimy za barierkami!

Utrwalenie zasad - czego nie wolno robić, kiedy spotka się na swojej drodze obcego psa (podchodzić zbyt blisko, zacze­piać, zabierać czegoś, uciekać), chętne dzieci rysują lub zapisują daną zasadę na arkuszu papieru.

                                                                   

Pytania pomocnicze: Czy wszystkie psy są przyjazne? Czy można pogłaskać nieznanego psa? Czy należy uciekać przed psem, który nas goni? Czy można odwracać się tyłem do dużego psa? Czy można patrzeć psu prosto w oczy? Jaką pozycję przyjąć w razie ataku psa? W jakich sytuacjach psy bywają groźne, agresywne?

Pies, gdy zamierza zaatakować, wysyła następujące sygnały: jeży sierść, „kładzie” uszy, stoi na sztywnych łapach, ma uniesiony ogon, ma odsłonięte, dobrze widoczne zęby, warczy. Je­śli pies zaatakuje, należy: Zachować spokój. Wezwać pomoc (jeśli to możliwe i ktoś dorosły jest w pobliżu). Nie uciekać (pies ma wrodzony instynkt drapieżcy i podejmie pogoń). Nie szarpać się (zwierzę zaciśnie szczęki jeszcze mocniej). Nie patrzeć mu w oczy (zwierzę poczuje się drażnione i prowokowane). Przyjąć pozycję „żółwia”.

Prezentacja pozycji „żółwia”. Dziecko powtarza ćwiczenie kilkakrotnie:
– spleść dłonie do wewnątrz,
– schować kciuki do środka,
– założyć ręce na kark i osłonić nimi również uszy,
– przykucnąć,
– przyciągnąć głowę do kolan,
– rozstawić stopy na zewnątrz.





„Groźny pies” – zabawa ruchowa połączona z nauką postawy obronnej podczas ataku psa. Rodzic proponuje, by dziecko udawało wyjście na spacer do parku. Dziecko chodzi, biegaj, podskakuje. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Robimy żółwika dzieci przyjmują tzw. pozycję „żółwika”. Wcześniej rodzic prezentuje układ ciała: klęk, oparcie pupy na piętach, przyciągnięcie brzucha do kolan, nakrycie karku i uszu splecionymi dłońmi – udawanie żółwia w skorupie. Po usłyszeniu klaśnięcia dzieci ponownie chodzą, biegają. Zabawę powtarzamy kilka razy.


Zasady bezpieczeństwa podczas zabawy z psem - bajka edukacyjna dla dzieci


Pamiętacie nasze spotkanie z behawiorystą?

10 najbardziej inteligentnych ras psów”- oglądanie filmu edukacyjnego, analiza treści. 

Odpowiedzcie na pytania:
Który pies najbardziej Ci się spodobał?
Który z psów byłby najlepszy dla Twojej rodziny, jako opiekun, stróż?
Ile psów pojawiło się w filmie?

10 WYJĄTKOWYCH ZWIERZĄT ŻYJĄCYCH W POLSCE

II.  Polskie Parki Narodowe 



W harmonii z przyrodą

Polskie Parki Narodowe - Dobre maniery

Parki Narodowe Polski

Lekcja interaktywna wprowadzająca tematykę parku jako miejsca odpoczynku oraz ochrony roślin i zwierząt. Zwraca szczególną uwagę na postawy i zachowania proekologiczne

Pomnik przyrody

Wycieczka po parkach

III. Zwierzęta świata








Prezentujemy dzieciom mapę świata, wskazujemy kontynenty i podajemy ich nazwy. Prezentujemy fotografie zwierząt zamieszkujących różne kontynenty. Zwraca uwagę na ich wygląd, sposób poruszania się, budowę. Pytamy dzieci, co wiedzą na temat zwierząt przedsta­wionych na fotografiach. 

























8 czerwca przypada Światowy Dzień Oceanów.

















Mapa Zwierzęta Świata dla dzieci

Opowiadamy dzieciom o najbardziej niebezpiecznych zwierzętach, które nazwano „Wielką Piątką Afryki” (Big Five): lwa, słonia afrykańskiego, nosorożca czarnego, lampar­ta, bawoła afrykańskiego. Zwraca uwagę na przystosowanie się zwierząt do środowiska, w którym żyją.



Lew – łapy zakończone ostrymi pazurami, silne szczęki doskonałe do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt, groźnie wyglądająca grzywa, która zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę głowy i szyi podczas walki.

Słoń afrykański– duże uszy wykorzystywane do chłodzenia, długa trąba zakończona dwoma pal­czastymi wyrostkami służąca do oddychania, wąchania, picia, kąpieli, zbierania pożywienia i zry­wania gałęzi z wyższych partii drzew, ciosy służące do obrony, miękka i delikatna spodnia strona stóp, dzięki czemu słoń może poruszać się bezszelestnie. Po kąpieli słonie obsypują wilgotną skórę piaskiem, a powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed słońcem i owadami.

Nosorożec czarny – żywi się zróżnicowanym pokarmem roślinnym, ma szerokie i płaskie zęby trzo­nowe służące mu do rozcierania liści. Róg wykorzystuje do obrony. Gruba skóra stanowi ochronny pancerz a tarzanie się w błocie pomaga utrzymać niską temperaturę ciała i chroni przed pasożyta­mi. Nosorożec biega bardzo szybko.

Lampart – dzięki ubarwieniu jest prawie niewidoczny wśród traw lub liści drzew. Ma szerokie łapy z ostrymi pazurami. Cechują go niebywała zwinność i siła – lamparty potrafią się wspinać, wcią­gnąć na drzewa ofiary trzy razy cięższe od siebie. Lampart potrafi świetnie pływać i wykonywać siedmiometrowe skoki.

Bawół afrykański jest roślinożercą o ogromnej wadze (zwykle od 500 do 900 kg). Osadzone na du­żej głowie potężne, ostre rogi służą do obrony i ataku. Bawoły mają silne kończyny, które są zakoń­czone dwoma palcami pokrytymi racicami).

Zadajemy pytania: Dlaczego zwierzęta z Wielkiej Piątki Afryki uważa się za najniebezpieczniejsze zwierzęta świata? Dzieci zgłaszają swoje pomysły i wymieniają poglądy. (Te zwierzęta są znane z waleczności, zwłaszcza gdy bronią młodych lub zostaną zranione).

Wielka 5 Afryki

Dzikie zwierzęta - materiał edukacyjny dla dzieci. Zobacz  i czytaj nazwy zwierząt.

Bajka dla dzieci o zwierzętach w Afryce



Kolorowe papugi – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi. Obejrzyjcie filmik z gdańskiej papugarni:  https://www.youtube.com/watch?v=X-8E_lsAyRQ&feature=emb_logo
Podczas oglądania zachęcajcie dziecko do zwrócenia uwagi na ubarwienie papug- mogą określać ich kolory. Powiedzcie dziecku, że papugi, które żyją w naszych domach lub w zoo muszą być chronione w klatkach bądź zamkniętych pomieszczeniach, duże klatki nazywają się woliery. Większość papug żyje na wolności - w lasach tropikalnych. Papugi żywią się nasionkami - są roślinożercami.

Ara – porozmawiaj z nami zaraz – wdrażanie do wyraźnego mówienia. Zwróćcie dzieciom uwagę na umiejętności papug. Zastanówcie się: Co potrafi robić papuga?. Odpowiedzi poszukajcie w wierszyku J. Brzechwy.

Papuga Jan Brzechwa

„Papużko, papużko,
Powiedz mi coś na uszko.”
„Nic nie powiem, boś Ty plotkarz,
Powtórzysz każdemu, kogo spotkasz.”
Powiedz dziecku, że teraz zamieni się w papugę i jego zadaniem będzie powtarzanie za Tobą. Poproś dziecko, aby wyraźnie powtarzało za tobą poszczególne sylaby:
AR, AR, AR
ER, ER, ER
OR, OR, OR
DRA, DRO, DRE
TRA, TRO, TRE
BRU, BRY, BRA
ATRA, ATRE, ATRO
RA, RO, RE, RI
GRA, GRO, GRE
Gatunki papug -  film

Ara ararauna Loluś - gadająca papuga

Śpiewające Brzdące - Ara papuga dzika - Piosenki dla dzieci

Zabawy słowne z nazwami zwierząt, np. dzielenie nazw na sylaby lub głoski, podawanie pierwszej i ostatniej sylaby lub głoski, zapisywanie wyrazów.

Dzikie zwierzęta świata

Galeria zwierząt afrykańskich

Jakie słyszysz zwierzę? – zabawa dźwiękowa. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jakie zwierzę właśnie słyszały.

Zwierzęta - odgłosy zwierząt dla dzieci.. Animal Sounds for Children

Dzikie zwierzęta - nauka dzikich zwierząt dla dzieci po polsku - odgłosy zwierząt

Dzikie zwierzęta -  ekran interaktywny doskonalący umiejętność rozpoznawania i znajomość pisowni nazw dzikich zwierząt – dla starszych przedszkolaków

Dzikie zwierzęta

Co to za zwierzę? – gra interaktywna

W oceanie (gra interaktywna)

Dzikie zwierzęta -  na jaką głoskę? (gra interaktywna)


„Zwierzęta małe i duże” – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści. Prosimy o uważne słuchanie i zapamiętanie, czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy. Można pokazać zdjęcia tych zwierząt, by dzieciom było łatwiej skupić się na treści opowiadania.

„Zwierzęta małe i duże”  Maciej Bennewicz

– Osa! – Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.
– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia. – Przestań machać, to spokoj­nie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.
– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.
– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem. Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.
– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.
– Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwa­rzają miód z pyłku kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.
– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód – spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani nawigacji.
– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula. Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.
– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.
– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom, którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.
– Tańczy? – powtórzyła Ada.
– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół. Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki. I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.
– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.
– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.
– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.
– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzę­tach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.
– Babciu, w jaki sposób akacje ostrzegają się nawzajem? – spytała Ada.
– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować. Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg, mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.
– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.
– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły i żyrafy – zamyślił się Adam.
– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła mądrą minę.
Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.
– Można mówić, jak się chce – żachnął się.
– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czy­li żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.
Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.
– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. – Kolor zwierzę­cia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolo­ry, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczo­ły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.
Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.
– Naucz nas, babciu, maści koni – zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia z ciemnobrązową grzywą.
– To koń gniady – odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.
Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrą­zowe ciapki.
– Wygląda jak lody straciatella – ucieszyła się Ada. – Uwielbiam ten smak.
– To jest maść taranta albo tarantowata – stwierdziła babcia.
Adam wskazał czarnego konia.
– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków – o upierzeniu.
– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.
– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata. Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli jedzą, co im do dzioba wpadnie. – Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.
– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! – Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.
– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.
– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokoloruje­cie je zgodnie z poznanym umaszczeniem.
– Super! – ucieszyły się dzieciaki.
– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?
– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa to jeleniowata.
Srokacz, gniady, taranta i kary
Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.
W jednym powozie cztery koniki,
Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.
A piąty konik jak jednorożec
Siwą ma grzywę i białe nozdrza.
Cały jest biały, to umaszczenie
Czasem nazywa się maścią jelenia.
Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: O jakich zwierzętach opowiadała bab­cia? Czy zapamiętaliście, czym różni się pszczoła od osy? Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? Jak myślicie, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami.





Idziemy do zoo

Dziecięce Przeboje - Idziemy Do ZOO / Polskie piosenki dla dzieci

Zoo – masaż do fragmentu wiersza Bolesława Kołodziejskiego. Dziecko leży na brzuchu, rodzic wykonuje masaż jego pleców. Potem następuje zmiana ról.
Zoo  Bolesław Kołodziejski
Tu w zoo zawsze jest wesoło, (masujemy plecy otwartymi dłońmi)
tutaj małpki skaczą wkoło, (wykonujemy ruchy naśladujące skoki po okręgu)
tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskamy płaskimi dłońmi)
biegną zebry niczym konie, (lekko stukamy pięściami)
żółwie wolno ścieżką człapią, (powoli, lekko przykładamy płaskie dłonie)
w wodzie złote rybki chlapią. (…) (muskamy raz jedną, raz drugą ręką)

Zwierzątka w zoo – ćwiczenia buzi i języka

IV.  Chronimy zwierzęta












Prezentacja multimedialna

Ekran interaktywny wprowadzający i utrwalający informację na temat zwierząt chronionych. 

Zwierzęta chronione – test interaktywny

Gra interaktywna Zwierzęta chronione


V. Czworonożni pacjenci

Zagadka:
Jak się nazywa taki lekarz,
którego pacjent głośno szczeka?

Opowiadanie „Czworonożni pacjenci” Justyna Grican.
Dziś w przedszkolu każdy opowiadał o tym, jaki zawód wykonują jego rodzice. Tata Hani jest chirurgiem, mama Oli –kosmetyczką, a mama Kornelki pracuje w sklepie. Rodzice Amelki prowadza własna firmę i robią piękne meble. Najbardziej jednak podobało mi się, jak o zawodzie swoich rodziców opowiadał Marcel. Rodzice Marcela pracują w lecznicy dla zwierząt. Są lekarzami weterynarii. Marcel mówi, że weterynarz to taki lekarz, którego odwiedzają czworonożni pacjenci: psy, koty, króliki, chomiki, świnki morskie, żółwie i szczury. Czworonożni i nie tylko, bo przychodzą do nich także papugi, które nie mają apetytu i kanarki z chrypką. Tata opowiadał Marcelowi, że bardzo często robi zwierzakom szczepionki, obcina zbyt długie pazury, sprawdza czy mają zdrowe zęby. Zdarza się także, że musi przeprowadzić operację lub nastawić zwichniętą nogę. To bardzo trudna praca, bo zwierzaki nie mogą powiedzieć, w którym miejscu je coś boli. Ale rodzice Marcela bardzo lubią swoją pracę. Lubią pomagać chorym zwierzętom, bo to przecież nasi przyjaciele.
Pytania do powyższego opowiadania:
§  Jak nazywa się lekarz, który leczy zwierzęta?
§  Jacy pacjenci przychodzą do weterynarza?
§  Kiedy weterynarz jest potrzebny zwierzętom?
§  Czy praca weterynarza jest łatwa?
§  Dlaczego praca weterynarza jest ważna?

Pat i świat | Weterynarz

VI. Ciekawostki o zwierzętach

10 najrzadszych zagrożonych zwierząt świata

Ekran interaktywny wprowadzający i utrwalający ciekawostki o zwierzętach. 

VII. Język angielski









Lekcja interaktywna

VIII. Zabawy logopedyczne 




Bańki mydlane – ciąg dalszy…

Jak najwięcej
Mając do dyspozycji specjalne rękawice, dzięki którym bańki nie pękają i można je odbijać, jak piłeczkę na dłoni, zróbcie zawody. Dziecko tworzy (powolny oddech) bańkę, a potem delikatnie podrzuca. Nikt tu nie wygrywa, nikt nie przegrywa. Po prostu liczycie, ile razy każdemu udało się odbić taką piłeczkę. Ta zabawa ćwiczy precyzję i dokładność. Dziecko musi skupić uwagę na bańce i kontrolować własne ruchy. Jeśli macie dwie rękawice, możecie odbijać bańkę do siebie nawzajem. Trochę jak bardzo ulotny badminton.

Tylko największa
Zabawa polega na odnalezieniu i rozbiciu największej bańki w puli. To znaczy, że jedna osoba wydmuchuje lub tworzy jak najwięcej baniek, a druga chwilę obserwuje, po czym wybiera największą ze zbioru i próbuje w nią wycelować palcem/dłonią. W ten sposób, dziecko (zupełnie mimochodem) skupia uwagę, obserwuje, ale też potrafi działać szybko i pod presją czasu (bo przecież bańki nie są wieczne).

Liczenie
Z młodszymi dziećmi, które uczą się liczyć, można bawić się w „zaklaskiwanie” baniek. Tworzysz ich sporo, a potem wykrzykujesz jakąś cyfrę np. 3. Dziecko ma za zadanie klasnąć tak, by odpowiednia ilość baniek pękła, głośno przy tym licząc: 1, 2, 3. Można się też umówić, że „zaklaskuje” bańkę na konkretne hasło np. kiedy w piosence czy wierszu, usłyszy słowo balon (albo jakieś inne słowo, choćby po angielsku). Chodzi o to żeby maluch wsłuchał się w to, co mówisz/śpiewasz/recytujesz i zareagował na konkretne hasło. Ta zabawa nawiązuje bezpośrednio do odcinak podcastu, w którym opowiadam o ważnej umiejętności – słyszenie, nie tylko słuchanie:

Części ciała
To zabawa, która generuje spore ilości śmiechu. Chodzi o to, żeby rozbić bańkę wybraną częścią ciała. Jedna osoba robi kilka baniek, a pozostałe (im więcej tym śmieszniej) starają się je rozbić wybraną przez „wydmuchiwacza” częścią ciała np. łokciem, kolanem, głową. Mniejsze dzieci mają okazję poćwiczyć przy tym szybkie orientowanie się w schemacie ciała, a starsze po prostu pośmiać się i powygłupiać oraz wykazać refleksem.

Czy wiesz, ile osób można zamknąć w bańce mydlanej?
Polacy mogą się pochwalić Światowym Rekordem Guinnessa w ilości osób zamkniętych w jednej bańce mydlanej. Zmieścili tam 193 osoby! A wszystko zaczęło się od takich prostych zabaw przed domem.

IX. Zabawy matematyczne

Utrwalenie położenia przedmiotów. 



„Bilety do zoo” – zabawa matematyczna. Potrzebne będą banknoty – można wykorzystać zabawkowe lub zrobić samemu. Utrwalenie i przypom­nienie wyglądu i nominałów poszczególnych monet i banknotów.

Adam chce kupić bilet do zoo dla siebie i dla taty. Bilet dla do­rosłego kosztuje 6 zł, dla dziecka – 4 zł. Jakimi monetami może zapłacić za swój bilet? Wybierzcie odpowiednie monety i ułóżcie je. Czy istnieje tylko jeden sposób zapłaty?

Dzieci dodają odpowied­nie wartości, posługując się sylwetami. Można też zaproponować inne zagadki lub zachęcić dzieci do tworzenia zadań:
Adam zaprosił do zoo Adę. Ile zapłacą za bilety?
Ada idzie do zoo z mamą. Ile zapłacą za bilety?

Bajki Gilusia Proste działania matematyczne: dodawanie i odejmowanie – dla młodszych przedszkolaków

Bajki Gilusia działania matematyczne: dodawanie i odejmowanie – dla starszych przedszkolaków

Dodawanie zwierzątek w zakresie 6 - gra interaktywna

Odejmowanie w zakresie 10
Matematyczne skoki -  ekran interaktywny utrwalający umiejętność dodawania i odejmowania w zakresie 10.

Kolorowanka – Zwierzęta Ekran interaktywny utrwalający umiejętność dodawania i odejmowania w zakresie 100 – dla zerówki.

Seven Steps | featuring Noodle & Pals | Super Simple Songs

One, two, three, four, five, six, seven
One, two, three, four, five, six, seven
one, two, three
one, two three
one, two, three, four, five, six, seven
Całość powtarzamy 2x

Zwierzęta  - ćwiczenie spostrzegawczości

X. Zabawy muzyczne – utrwalenie piosenek oraz zabaw muzycznych.
Stary niedźwiedź - sł. i muz. tradycyjne
Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.
My się go boimy, na palcach chodzimy,
jak się zbudzi, to nas zje, jak się zbudzi, to nas zje.
Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi.
Druga godzina – niedźwiedź chrapie.
Trzecia godzina – niedźwiedź łapie!

Cztery słonie, zielone słonie

Śpiewające Brzdące - My jesteśmy żabki - Piosenki dla dzieci

Pani Zebra - Piosenki dla dzieci

DJ Miki - Zuzanna Żyrafa

Wieloryb – piosenki dla dzieci

Krokodyla znak - Piosenki dla dzieci


XI. Zabawy plastyczne
„Sensoryczny tablet”- zabawa sensoryczna, ćwiczenie małej motoryki, kształtowanie wrażliwości dotykowej. Przygotowujemy woreczki strunowe, żel do włosów oraz koraliki, cyrkonie, guziki lub nawet ziarenka. Na woreczku strunowym malujemy markerem kółko. Następnie, do woreczka przekładamy żel oraz ozdoby. Zapinamy woreczek. Zadaniem dziecka jest przesuwanie paluszkiem elementów w woreczku do narysowanego kółeczka – „domku”. Poniżej szczegółowa instrukcja i prezentacja „sensorycznego tabletu”:

Woreczki sensoryczne dla dzieci - zabawa zamiast tabletu. Sensoryczny tablet

XII. Zabawy ruchowe













XIII. Karty pracy






















XIV. Religia

Przedszkole

Boże Ciało dlaczego WIELKIE PRZYGOTOWANIA

Kolorowanka Boże Ciało

0

Katecheza: Trójca Święta

Katecheza: Pan Jezus obecny w Najświętszym Sakramencie


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz