POLITYKA
OCHRONY DZIECI
PRZED KRZYWDZENIEM
W PRZEDSZKOLU
„WESOŁE JABŁUSZKO”
W SAMBORCU
- Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.
U. z dnia 23 grudnia 1991 r. Nr 120 poz.
526 z późn.
zm.)
- Ustawa o Systemie Oświaty - Ustawa z dnia 7
września 1991 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 2156 z późn. zm.)
- Karta Nauczyciela - ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. – (Dz. U. z 2014 r.
poz. 191 z późn. zm.);
- KPK - ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania
karnego obowiązuje od 1 września 1998 r. (z wyjątkiem art. 647, 650 § 3 i
674 § 3, które – zgodnie z ustawą wprowadzającą – weszły w życie 1
stycznia 2003 r.). art. 304, 305, 306;
- Kodeks Postepowania Cywilnego - Ustawa z dnia 17
listopada 1964 r. (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296), art. 572
- Ustawa postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26.10.
1982 roku art. 4 ust 2;
- Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2005
roku, art. 12i 12a
- Kodeks Postepowania Karnego - Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U.
1997 nr 89 poz. 555), rozdział XXV, XXVI, XXVII;
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września
2011 roku w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy
„Niebieska Karta”.
- Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U.
1997.78.483)
- Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. (Dz. U.2015.583, z póź. zm.)
- Kodeks Postępowania Cywilnego - Ustawa z dnia 17
listopada 1964 r. (Dz. U.2014.101, z póź. zm.)
- Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych - Ustawa
z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. 2006.90.631, t.j. z póź. zm.)
- Ustawa o ochronie danych osobowych - Ustawa z dnia 29
sierpnia 1997 r. (Dz. U.2014.1182, t.j. z póź. zm.)
Preambuła
„Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem
stosunku człowieka do człowieka”.
Jan Paweł II
Polityka Ochrony Dzieci przed Krzywdzeniem
powstała, aby zapewnić, dziecku szczególną opiekę i troskę, harmonijni rozwój w
atmosferze bezpieczeństwa, szacunku oraz akceptacji. Główną zasadą działań
podejmowanych przez pracowników naszego przedszkola, a także wolontariuszy,
stażystów, praktykantów i rodziców jest
kierowanie się interesem dziecka oraz działanie dla jego dobra. Mając na uwadze
dobro dzieci wszyscy dążą do ich wszechstronnego rozwoju z poszanowaniem ich
praw, traktują dziecko z szacunkiem oraz uwzględniają jego potrzeby.
Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracowników, ale również wolontariuszy,
stażystów, praktykantów i rodziców wobec
dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownicy przedszkola, a także wolontariusze, stażyści
oraz praktykanci działają w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych
obowiązujących w placówce oraz swoich kompetencji. Zasady zawarte w Polityce
ochrony dzieci przed krzywdzeniem mają służyć zarówno dzieciom, rodzicom jak i
wszystkim pracownikom przedszkola.
NASZE PRZEDSZKOLE TO MIEJSCE:
Wzajemnego
szacunku, akceptacji, zaufania i poszanowania praw dziecka, zadowolenia z
sukcesów, będących następstwem własnej aktywności i samodzielności, kreatywnego
myślenia, rozwijania pasji i zainteresowań, radości i wspaniałej zabawy. Nasze
przedszkole umożliwia wyrównywanie szans edukacyjnych wszystkim dzieciom oraz
uwzględnia w swoich działaniach potrzeby środowiska. Atmosfera przedszkola
sprzyja akceptacji każdego dziecka, przeciwdziała izolacji społecznej i
nietolerancji wobec wszelkich „inności”. Rodzice są partnerami uczestniczącymi
w życiu przedszkola, a nasi pracownicy
to wykwalifikowana, kompetentna, zaangażowana i odpowiedzialna kadra
pedagogiczna. Wszyscy zatrudnieni pracownicy zobligowani są do przestrzegania
praw dziecka, dbania o dobre stosunki międzyludzkie i skutecznej komunikacji interpersonalnej.
ROZDZIAŁ I
OBJAŚNIENIE TERMINÓW
§ 1
1. Pracownikiem
przedszkola jest każda osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, wolontariusze,
praktykanci oraz każda osoba dorosła, która za zgodą organów przedszkola prowadzi
zajęcia z dziećmi.
2. Dzieckiem jest
każda osoba do ukończenia 18 roku życia. Do naszego przedszkola uczęszczają
dzieci w wieku 3 - 6 lat.
3. Opiekunem dziecka
jest osoba uprawniona do reprezentowania dziecka, w szczególności jego
przedstawiciel ustawowy ( rodzic/ opiekun prawny) lub inna osoba uprawniona do reprezentowania
na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sądu. W myśl niniejszego
dokumentu opiekunem jest również rodzina zastępcza.
4. Zgoda rodzica/opiekuna
prawnego oznacza zgodę, co najmniej jednego z rodziców/ opiekunów prawnych
dziecka. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami, należy
poinformować rodziców/ opiekunów prawnych o konieczności rozstrzygnięcia sprawy
przez sąd rodzinno-opiekuńczy.
5. Przez krzywdzenie
dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego na szkodę dziecka przez
jakąkolwiek osobę. Krzywdzeniem jest: przemoc fizyczna, psychiczna, ekonomiczna,
seksualna, zaniedbywanie.
- Przemoc fizyczna - naruszanie
nietykalności fizycznej.
Jest intencjonalnym
zachowaniem, które powoduje uszkodzenie ciała lub niesie za sobą takie ryzyko,
czyli jest to działanie związane bezpośrednio z użyciem siły, które służy
wymuszeniu określonego postępowania, wywołania lęku. Jest to min: popychanie,
szarpanie, szturchanie, klapsy, ciągnięcie za uszy, włosy, szczypanie, kopanie,
bicie ręką, pięścią, uderzenie w twarz, bicie różnymi przedmiotami,
pozostawienie w niebezpiecznym miejscu, nie udzielenie niezbędnej pomocy,
przypalanie papierosem, duszenie, krępowanie ruchów, topienie, polewanie
substancjami żrącymi, użycie broni, itp.;
- Przemoc psychiczna - naruszenie
godności osobistej.
Często jest
niezauważalna lub nienamacalna dla osób spoza związku. Często składają się na nią
groźby oraz rzeczywista przemoc fizyczna lub seksualna. Wykorzystanie
mechanizmów psychologicznych prowadzi do zniszczenia pozytywnego obrazu
własnego „JA”, niesie ze sobą stałe poczucie zagrożenia, wytwarza atmosferę
napięcia i niepewności. Są to min.: przymus i groźby, wyśmiewanie, poniżanie,
upokarzanie, zawstydzanie, kontrolowanie, izolowanie, wymuszanie posłuszeństwa
i podporządkowania, ograniczanie snu, pożywienia i schronienia, szantażowanie, wyzywanie, straszenie, chłód emocjonalny,
nadopiekuńczość.
- Przemoc ekonomiczna - naruszenie
własności.
Wykorzystanie
pieniędzy, jako narzędzia kontroli nad drugą osobą, ma na celu wprowadzenie całkowitej
zależności finansowej. Jest to min: uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, niezaspokajanie
podstawowych materialnych potrzeb rodziny, uniemożliwianie korzystania z pomieszczeń niezbędnych do zaspakajania potrzeb (kuchnia, łazienka,)
niszczenie rzeczy.
- Wykorzystywanie seksualne -
naruszenie intymności.
Wykorzystywanie
seksualne dzieci to aktywność seksualna z udziałem dziecka podjęta przez dorosłego, nastolatka lub
dziecko, a sprawca ma przewagę wiekową, fizyczną, lub intelektualną nad swoją
ofiarą. Jest to zmuszanie drugiej osoby do aktywności seksualnej wbrew jej
woli, a także kontynuowanie aktywności seksualnej, gdy osoba nie jest w pełni
świadoma, bez pytania jej o zgodę lub gdy na skutek zaistniałych warunków
obawia się odmówić. Przymus może polegać na bezpośrednim użyciu siły lub
emocjonalnym szantażu. Jej formy to m.in.: dotykanie, pokazywanie, oraz
zmuszanie do dotykania miejsc intymnych, gwałt, wymuszanie pożycia seksualnego,
zmuszanie do seksu z osobami trzecimi, pokazywanie
materiałów pornograficznych, rozbieranie wbrew woli itp.
- Zaniedbywanie - naruszenie
obowiązku do opieki ze strony osób bliskich.
Jest formą przemocy
ekonomicznej i oznacza np.: nie dawanie środków na utrzymanie, pozbawianie
jedzenia, ubrania, schronienia, brak pomocy w chorobie, nie udzielenie pomocy, uniemożliwianie
dostępu do miejsc zaspokojenia podstawowych potrzeb: mieszkania, kuchni, łazienki,
łóżka, ciągłe niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizycznych i emocjonalnych np.
brak opieki i uniemożliwianie zaspokajania podstawowych potrzeb fizjologicznych
(związanych ze snem, jedzeniem, higieną) brak szczepień.
6. Osoba
odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci to wyznaczony przez dyrektora placówki
pracownik sprawujący nadzór nad realizacją Polityki ochrony dzieci w
przedszkolu.
7. Danymi osobowymi
dziecka jest każda informacja umożliwiająca identyfikację dziecka.
8. Zespół
interwencyjny tworzą osoby powołane przez dyrektora w przypadku zaistnienia krzywdzenia
dziecka. W skład zespołu wchodzą: osoby odpowiedzialne za Politykę ochrony dzieci
przed krzywdzeniem, nauczyciele z grupy dziecka, pedagog, pracownicy, którzy
byli świadkami sytuacji.
ROZDZIAŁ II
PROCEDURY ZGŁASZANIA PODEJRZEŃ ORAZ
PODEJMOWANIA INTERWENCJI, KTÓRE OKREŚLAJĄ, JAKIE DZIAŁANIE NALEŻY PODJĄĆ W SYTUACJI KRZYWDZENIA DZIECKA
LUB ZAGROŻENIA JEGO BEZPIECZEŃSTWA ZE STRONY OSÓB
OBCYCH, CZŁONKÓW RODZINY ORAZ PERSONELU
PLACÓWKI
§ 2
Rozpoznawanie i reagowanie na
czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci
1. Pracownicy przedszkola
posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki
ryzyka krzywdzenia dzieci.
2. Prowadzone
obserwacje dziecka w placówce, rozpoznanie środowiska oraz opracowywana
diagnoza stanu psychofizycznego dziecka uwzględniają wszelkie możliwe czynniki
ryzyka mogące mieć wpływ na jego bezpieczeństwo.
3. Na początku każdego
roku szkolnego osoba odpowiedzialna za monitorowanie niniejszej Polityki
Ochrony Dzieci Przed Krzywdzeniem zbiera za pomocą Ankiety Czynników Ryzyka (załącznik
1) informacje o istnieniu takich czynników i jakich dzieci one dotyczą.
4. W przypadku
zidentyfikowania czynników ryzyka, wychowawcy lub pedagog podejmują rozmowę z
rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
5. Pracownicy przedszkola
poprzez obserwacje ukierunkowane (zachowanie, wygląd, obserwacje zachowań
rodziców wobec dziecka) oraz rozmowy (z dzieckiem, rodzicami, opiekunami,
nauczycielami) monitorują sytuację i dobrostan psychofizyczny dziecka.
§ 3
Procedura interwencji w sytuacji
podejrzenia krzywdzenia dziecka poza przedszkolem
(w środowisku rodzinnym):
(w środowisku rodzinnym):
1.W przypadku podjęcia
podejrzenia, że dziecko – podopieczny placówki jest krzywdzone, każda osoba ma
obowiązek podjęcia natychmiastowych działań służących ochronie dziecka oraz
przekazania uzyskanej informacji do dyrektora placówki.
2. Pracownik przedszkola
podejrzewający krzywdzenie dziecka niezwłocznie informuje
o swoich spostrzeżeniach osobę odpowiedzialną za realizację niniejszego dokumentu. Następnie zostaje poinformowany wychowawca grupy i pedagog w celu zebrania i porównania informacji. Po zgromadzeniu informacji osoba odpowiedzialna za realizację programu zgłasza podejrzenie dyrektorowi placówki.
o swoich spostrzeżeniach osobę odpowiedzialną za realizację niniejszego dokumentu. Następnie zostaje poinformowany wychowawca grupy i pedagog w celu zebrania i porównania informacji. Po zgromadzeniu informacji osoba odpowiedzialna za realizację programu zgłasza podejrzenie dyrektorowi placówki.
3. Dyrektor decyduje,
czy sytuacja wymaga dokładnej diagnozy i informuje o konieczności obserwacji
dziecka i sporządzenia diagnozy.
4. Dyrektor,
wychowawca i pedagog przeprowadzają rozmowę z rodzicami lub opiekunami prawnymi
dziecka.
5. Po poinformowaniu
rodziców dyrektor placówki składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do
prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rodzinnego,
lub przesyła formularz „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu
interdyscyplinarnego. Instytucje,
do których powinni Państwo zgłaszać podejrzenie krzywdzenia to:
- Policja lub Prokuratura w przypadku podejrzenia
popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka;
- uruchomienie procedury NK - zgłoszenie wniosku do
przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego - w przypadku przemocy w
rodzinie;
- Sąd Rodzinny - przypadki niewłaściwego wykonywania
władzy rodzicielskiej, braku porozumienia między rodzicami w/w kwestiach
dotyczących dziecka, zagrożenia dziecka demoralizacją.
6. W sytuacji
bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia dziecka dyrektor wzywa policję, która
umieszcza dziecko bez zgody opiekunów prawnych/rodziców w rodzinie zastępczej
zawodowej pełniącej funkcję pogotowia rodzinnego lub w placówce opiekuńczo ‐
wychowawczej typu interwencyjnego.
7. W przypadkach potwierdzenia
podejrzeń dotyczących wykorzystywania seksualnego oraz znęcania się fizycznego
i psychicznego o dużym nasileniu) dyrektor dodatkowo powołuje zespół
interwencyjny, w skład którego mogą wejść: pedagog, wychowawca dziecka,
dyrektor, inni pracownicy przedszkola mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka lub o
dziecku.
8. Zespół
interwencyjny sporządza opis sytuacji przedszkolnej i rodzinnej dziecka na
podstawie rozmów z dzieckiem, nauczycielami, wychowawcą i rodzicami oraz plan
pomocy dziecku - Karta Interwencji
(załącznik nr 2).
9. Zespół interwencyjny
sporządza plan pomocy dziecku, który powinien zawierać wskazania dotyczące:
- imię i nazwisko dziecka,
- przyczyny obserwacji,
- osoba zawiadamiająca,
- opis podjętych działań/ data,
- spotkanie z opiekunami dziecka,
- forma interwencji -
zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, wniosek o
wgląd w sytuację dziecka/rodziny, inny rodzaj interwencji,
- nazwa organu/ instytucji, do którego zgłoszono interwencje,
- podjęte działania organów/ instytucji.
§ 4
Procedura interwencji w sytuacji
krzywdzenia dziecka w przedszkolu
przez pracownika placówki:
1. Każdy pracownik przedszkola,
który zauważy negatywne zachowania innego pracownika
w stosunku do dziecka (ośmieszanie, dyskryminowanie, nierówne traktowanie) ma obowiązek interwencji - zgłasza problem dyrektorowi placówki.
w stosunku do dziecka (ośmieszanie, dyskryminowanie, nierówne traktowanie) ma obowiązek interwencji - zgłasza problem dyrektorowi placówki.
2. Dyrektor
przeprowadza rozmowę z pracownikami na temat zdarzenia. Następnie zarządza
obserwację pracy osoby podejrzanej o krzywdzenie.
3. Kolejnym krokiem
jest rozmowa dyrektora z pracownikiem na temat podejrzenia krzywdzenia: przekazanie
uwag, poznanie jego wersji wydarzeń, analiza zebranych danych, oraz
zaplanowanie razem z podejrzanym pracownikiem dalszych działań mających na celu
uchronienie dzieci przed ryzykiem powtórzenia się problemu.
4. W przypadku, gdy
pracownik jest podejrzany o znęcanie fizyczne, psychiczne, wykorzystywanie
seksualne podejmuje się ponadto poniższe działania:
- powiadomienie policji lub prokuratury,
- powiadomienie rodziców o zaistniałej sytuacji,
- skierowanie sprawy do Komisji Dyscyplinarnej przy
Kuratorze Oświaty,
- stosuje się środki dyscyplinarne wymienione w Karcie
Nauczyciela art. 75 i 76 (pracownicy pedagogiczni) lub przewidziane w
Kodeksie Pracy (pozostali pracownicy).
5. W przypadkach podejrzenia o
wykorzystywanie seksualnego, znęcanie
fizyczne czy psychiczne dyrektor powołuje zespół interwencyjny, w skład którego wchodzą:
·
dyrektor,
·
pedagog/psycholog,
·
wychowawca dziecka,
·
osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci przed
krzywdzeniem,
·
inni pracownicy mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka
lub o dziecku.
6. Zespół interwencyjny na podstawie opisu sporządzonego
przez wychowawcę oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu informacji sporządza
plan pomocy dziecku – wypełnia kartę interwencji (załącznik nr 2), który
zwiera:
- imię i nazwisko dziecka,
- przyczyny obserwacji,
- dane osoby zawiadamiającej,
- opis podjętych działań/ data,
- opis spotkania z opiekunami dziecka/ data,
- formę interwencji,
- zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,
- wniosek o wgląd w sytuację dziecka/rodziny,
- inne rodzaje interwencji,
- nazwę organu/ instytucji, do którego zgłoszono interwencje,
- podjęte działania organów/instytucji.
7. Przedszkole tym samym zapewnia dziecku:
- działania, jakie placówka podejmie na rzecz dziecka, w
celu zapewnienia mu poczucia bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia
krzywdzenia do odpowiedniej instytucji,
- wsparcie jakie placówka zaoferuje dziecku,
- skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki pomocy
dziecku, jeśli istnieje taka potrzeba.
9. Wychowawca monitoruje przebieg
realizacji planu i jego skutków względem dziecka.
10. Plan pomocy dziecku jest
przedstawiany przez wychowawcę
rodzicom/opiekunom z zaleceniem współpracy przy jego realizacji.
11. Wychowawca informuje rodziców/opiekunów
o obowiązku zgłoszenia przez placówkę
podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji
(prokurator/policja/lub sąd rodzinno‐opiekuńczy).
12. Dalszy tok postępowania leży w
kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
13. W przypadku, gdy podejrzenie
krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie nie zostało
potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
14. Z przebiegu interwencji
sporządza się kartę interwencji, której
wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do akt osobowych dziecka.
15. Wszyscy pracownicy instytucji i
inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły
informacje o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane
do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane
uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
§ 5
Procedura interwencji w sytuacji
krzywdzenia dziecka w przedszkolu
przez rówieśników:
1. Osoba
podejrzewająca krzywdzenie dziecka w przedszkolu przez rówieśników lub
krzywdzone dziecko zgłasza problem wychowawcy grupy.
2. Wychowawca powinien
przeprowadzić dokładną rozmowę z osobą poszkodowaną oraz świadkiem/świadkami, z
dziećmi oskarżonymi o krzywdzenie swojego kolegi, bądź koleżanki. Po
przeprowadzeniu takich rozmów wychowawca powinien opracować plan pomocowy
dziecku, by wyeliminować zachowania niepożądane w grupie.
3. W przypadku
bardziej skomplikowanym wychowawca powinien zgłosić problem do pedagoga lub
dyrektora placówki oraz opracować plan pomocy dla świadka/świadków oraz sprawcy
przemocy.
4. Dyrektor powołuje
zespół wychowawczy w skład, którego mogą wchodzić: wychowawca, pedagog,
dyrektor oraz inni nauczyciele pracownicy placówki, którzy znają problem i mogą przyczynić się do jego rozwiązania.
5. Rodzice zostają poinformowani o sytuacji oraz poznają
plan pomocy dziecku.
§ 6
Procedura interwencji w sytuacji
krzywdzenia dziecka w przedszkolu przez rodzica innego dziecka:
1. Osoba będąca
świadkiem krzywdzenia dziecka przez rodzica innego dziecka zgłasza problem wychowawcy
lub dyrektorowi placówki.
2. Dyrektor i pedagog
przeprowadzają rozmowę z rodzicem innego dziecka na temat zdarzenia. Rodzic
zostaje pouczony, że jeżeli ma zastrzeżenia do zachowania dziecka którego
dotyczyło zdarzenie, to ma prawo rozmawiać na ten temat tylko i wyłącznie z
osobami dorosłymi, tzn. z rodzicami tego dziecka, dyrektorem, nauczycielem,
pedagogiem lub wychowawcą. Niedopuszczalne jest stosowanie wszelkiego rodzaju
agresji słownej i fizycznej wobec dziecka.
3. O zaistniałym
fakcie krzywdzenia dziecka oraz o rozmowie przeprowadzonej przez dyrektora,
osoby odpowiedzialnej za realizacje zadań niniejszej polityki i pedagoga z rodzicem innego dziecka, który dokonał krzywdzenia zostają powiadomieni
rodzice/prawni opiekunowie tego dziecka.
4. Krzywdzonemu
dziecku zostaje udzielone wsparcie wychowawcy i pedagoga.
5. W przypadku, gdy
sytuacja powtórzy się, dyrektor placówki powiadamia o tym fakcie policję.
6. Wszyscy pracownicy
instytucji są zobowiązani do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w
ramach działań interwencyjnych.
ROZDZIAŁ III
ZASADY OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH
DZIECKA, KTÓRE OKREŚLAJĄ SPOSÓB PRZECHOWYWANIA I UDOSTĘPNIANIA INFORMACJI O
DZIECKU ORAZ ZASADY OCHRONY WIZERUNKU DZIECKA, KTÓRE OKREŚLAJĄ SPOSÓB JEGO
UTRWALANIA I UDOSTĘPNIANIA
§ 7
1. Przedszkole,
uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę
wizerunku dziecka.
2. Pracownikowi
przedszkola nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku
dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie instytucji
bez pisemnej zgody opiekuna dziecka.
3. W celu uzyskania
zgody opiekuna dziecka na początku każdego roku szkolnego rodzice podpisują
dokument: „Zgoda na utrwalanie i publikowanie wizerunku dziecka na blogu
przedszkolnym w celach promocyjnych przedszkola”. Brak podpisu rodziców jest
jednoznaczne z brakiem ich zgody na utrwalanie i publikowanie wizerunku dziecka.
4. Pracownicy przedszkola
mają prawo upubliczniać wizerunek dziecka tylko na podstawie podpisanej przez
rodziców zgody wymienionej w punkcie 2 niniejszego paragrafu.
5. Jeżeli wizerunek
dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz,
publiczna impreza, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest
wymagana.
ROZDZIAŁ IV
ZASADY DOSTĘPU DZIECI DO INTERNETU ORAZ OCHRONY DZIECI
PRZED SZKODLIWYMI TREŚCIAMI
§ 8
1.W naszym przedszkolu
dzieci nie mają samodzielnego dostępu do Internetu - dostęp do Internetu jest możliwy jest tylko pod nadzorem nauczyciela.
2. W każdej grupie
odbywają się zajęcia na temat bezpiecznego korzystania z komputera, Internetu
oraz innych urządzeń multimedialnych.
3. Materiały
dydaktyczne pobierane z Internetu przez nauczyciela są przez niego szczegółowo
sprawdzane i kontrolowane.
4. Wyznaczony
pracownik placówki przynajmniej jeden raz w miesiącu sprawdza, czy na komputerach
z dostępem do Internetu nie znajdują się niebezpieczne treści. W przypadku
znalezienia niebezpiecznych treści, wyznaczony pracownik placówki ustala, kto
korzystał z komputera w czasie ich wprowadzania.
5. Informację o
dziecku, które korzystało z komputera w czasie wprowadzenia niebezpiecznych
treści, wyznaczony pracownik przedszkola przekazuje do pedagoga i dyrektora placówki.
6. Pedagog
przeprowadza z dzieckiem, o którym mowa w punkcie poprzedzającym, rozmowę na
temat bezpieczeństwa w Internecie.
7. Jeżeli w wyniku
przeprowadzonej rozmowy pedagog uzyska informację, że dziecko jest krzywdzone,
podejmuje działania opisane w Rozdziale II
niniejszej Polityki.
8. Osobą
odpowiedzialną za bezpieczeństwo sieci komputerowej jest dyrektor placówki.
ROZDZIAŁ V
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI
PRACOWNICY PLACÓWKI – DZIECKO,
OKREŚLAJĄCE JAKIE ZACHOWANIA SĄ
NIEDOZWOLONE
W KONTAKCIE Z DZIECKIEM
W KONTAKCIE Z DZIECKIEM
§ 9
1. Kontakt fizyczny z
dzieckiem jest zjawiskiem nieuchronnym szczególnie w przedszkolu.
2. Zasady bezpiecznych
relacji z dzieckiem są dostosowane do realiów funkcjonowania przedszkola i określają,
jakie zachowania i praktyki są niedozwolone w pracy z dziećmi, a ich
przestrzeganie przez wszystkich pracowników placówki może zmniejszyć ryzyko
krzywdzenia dzieci.
3. Dozwolony jest
kontakt fizyczny w zabawie; w trakcie pomocy dziecku przy różnego rodzaju
czynnościach; przytulenie, jeśli dziecko tego potrzebuje; pomoc w ubieraniu i rozbieraniu,
jeśli dziecko wymaga pomocy; pomoc w toalecie poprzez podanie np. papieru
toaletowego.
§ 10
4.Pracownicy placówki
zobowiązani są do:
- uznawania praw dziecka,
- szanowania godności każdego dziecka jako osoby,
- indywidualnego podejścia do każdego dziecka,
- obiektywnego i sprawiedliwego traktowania każdego
podopiecznego bez względu na okoliczności,
- odnoszenia się do dzieci z szacunkiem, wyrozumiałością,
spokojem życzliwością oraz cierpliwością, a jednocześnie bycia stanowczym
i konsekwentnym w stosowaniu ustalonych kryteriów wymagań.
§ 11
5. W naszym
przedszkolu dzieci są traktowane równo - wszelkie indywidualności dzieci ich
możliwości oraz ograniczenia są respektowane.
6. Personel placówki:
- szanuje godność dziecka jako osoby: akceptuje go, uznaje
jego prawa, rozwija samodzielność myślenia i refleksyjność oraz pozwala mu
wyrażać własne poglądy;
- pamięta, że pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci są
rodzice lub opiekunowie prawni, szanuje ich prawa oraz wspomaga w procesie
wychowania;
- traktuje indywidualnie każde dziecko, starając się
zrozumieć jego potrzeby i wspomagać
jego możliwości;
- poprzez działania pedagogiczne i własną postawę,
wspomaga dzieci w procesie integralnego rozwoju i doskonalenia oraz czyni
go współuczestnikiem i współtwórcą tego procesu;
- wychowuje dzieci w duchu odpowiedzialności za własne
czyny i ponoszenia konsekwencji dokonanych wyborów;
- uczy zasad kultury osobistej oraz wpływa na
kształtowanie postaw prorodzinnych dziecka;
- wychowuje dzieci w duchu współdziałania i współżycia w
grupie, ucząc jednocześnie poszanowania zasad szlachetnego
współzawodnictwa.
7.
Stosunek pracowników do dziecka cechuje: życzliwość, wyrozumiałość i
cierpliwość a
jednocześnie stanowczość i konsekwencja w stosowaniu ustalonych kryteriów
wymagań.
8.
Pracowników obowiązuje obiektywizm, sprawiedliwość, bezinteresowność i
szacunek w traktowaniu i
ocenie każdego dziecka bez względu na okoliczności.
§ 12
9. Zasady relacji:
Ø Kontakt fizyczny z dzieckiem
Przykładowe formy
takiego kontaktu, to:
- pomoc w czynnościach związanych z wyjściem na spacer,
- pomoc w zajęciach sportowo-rekreacyjnych,
- czynnościach pielęgnacyjnych i higienicznych dzieci
młodszych,
- reagowanie na potrzeby emocjonalne szczególnie dziecka
np. poprzez przytulenie się do dorosłego, siedzenie na kolanach u
nauczyciela itp.. Kontakty tego
typu powinny mieć miejsce najlepiej w obecności osób trzecich,
przestrzeniach otwartych, pomieszczeniach monitorowanych, co w razie
wątpliwości służyć powinno ich obiektywizacji,
- stanowcze interwencje wychowawcze prowadzone w
bezpośrednim kontakcie fizycznym są dopuszczalne w sytuacjach zagrożenia
życia i zdrowia dotyczących: konfliktów pomiędzy
podopiecznymi (rozdzielenie zwaśnionych, przytrzymanie, obezwładnienie),
działań z zakresu pomocy przedmedycznej (działania ratunkowe związane z
udzieleniem pierwszej pomocy), zagrożenia lub paniki spowodowanej
czynnikami zewnętrznymi (pożar, intensywne zjawiska atmosferyczne,
niebezpieczne zachowania osób trzecich itp.).
Niedopuszczalne są
celowe zachowania wzbudzające poczucie zagrożenia lub noszące znamiona:
· przemocy
fizycznej (np. popychanie, uderzanie, wykręcanie rąk, duszenie, kopanie,
szarpanie, spoliczkowanie, etc...),
·
relacji
erotycznych (dwuznaczny żart, rozmowa czy choćby wyzywające spojrzenie),
·
relacji
seksualnych (obcowanie płciowe i inne czynności seksualne);
Ø Komunikacja werbalna z dzieckiem:
Wskazana jest
komunikacja pozbawiona akcentów wrogich, arogancko - agresywnych, złośliwie -
ironicznych, wulgarnych. Do dziecka mówimy w sposób bezpośredni, starając się o
kontakt wzrokowy - jeśli dziecko nie reaguje na nasze prośby lub upomnienia w
przypadku sytuacji zagrażającej bezpieczeństwu innych dzieci można upomnieć
dziecko stanowczym głosem tłumacząc mu,
co zrobiło i co mogło się stać przez tę nieuwagę.
Niedopuszczalne jest:
- wzbudzanie w dziecku poczucia zagrożenia (groźby,
wyzwiska, krzyk),
- obniżanie, niszczenie poczucia wartości (np. wyzwiska,
krzyk, negatywne ocenianie, reakcja nieadekwatna do sytuacji, wzbudzanie
poczucia winy),
- upokarzanie (publiczne wyszydzanie, naigrywanie się,
ośmieszanie),
- naruszanie granic (nie zachowywanie odpowiedniego
dystansu, obcesowość, podteksty o charakterze erotycznym);
Ø Równe traktowanie:
Wszystkie dzieci
powinny objęte być równym traktowaniem polegającym na obdarzaniu taką samą
troską i uwagą wszystkich dzieci.
Niedozwolone jest:
- wyłączne skupianie uwagi na wybranych dzieciach z
jednoczesnym ignorowaniem potrzeb innych,
- nieuzasadnione dawanie przywilejów tylko wybranym i
pozbawianie ich pozostałych,
- nierówne i niesprawiedliwe przydzielanie zadań –
nieadekwatne do możliwości i wieku,
- zwalnianie z wykonywania obowiązków - w nieuzasadnionych
sytuacjach,
- godzenie się lub brak reakcji na nieformalną hierarchię
grupową,
- dominacja w grupie przez negatywne jednostki, ustalanie
przez nie i wdrażanie nieformalnych zasad,
- przyzwolenie na wykorzystywanie młodszych i słabszych
wychowanków przez silniejszych.
Ø Czynności higieniczno-pielęgnacyjne:
Czynności te mają
służyć przede wszystkim higienie osobistej i zdrowiu i wykonywane powinny być w
odpowiednich warunkach zapewniających uszanowanie intymności w tego typu
czynnościach. Dzieci powinny być samodzielne w załatwieniu swoich potrzeb
fizjologicznych. Personel pomaga małym dzieciom ( za ich zgodą) w ubieraniu i
rozbieraniu się. Na prośbę małego dziecka może być mu udzielona pomoc w
wykonaniu czynności higienicznych. Dbając o zapewnienie dziecku komfortu
psychicznego i fizycznego, w przypadku zabrudzenia się moczem, wymiocinami dziecko jest myte i
przebierane w suche ubranie przez personel pomocniczy.
Niedozwolone są:
Ø zachowania obcesowe naruszające
prywatność i intymność,
Ø podejmowanie czynności wbrew dziecku
- aktywność pracownika powinna być poprzedzona zgodą wychowanka, a jej
zasadność powinna być uzależniona od stopnia samodzielności dziecka i
wcześniej z nim omówiona,
Ø mycia dziecka, jeśli wymaga to
dotykania części intymnych.
Ø Dyscyplinowanie dziecka:
Dzieci są wdrażane do
przejmowania odpowiedzialności za swoje działania poprzez ponoszenie
konsekwencji własnego zachowania. Stosowany system kar i nagród ma na celu
wzmocnienie pozytywnych zachowań i eliminowanie negatywnych, wzmacnianie
samooceny i regulowanie funkcjonowania w grupie. Dzieci znają obowiązujący w przedszkolu
system nagradzania i karania. System ten jest stosowany z zachowaniem praw i
poszanowaniem godności dziecka. Karę
stanowi np.: odsunięcie dziecka od zabawy, posadzenie do stolika, zwrócenie uwagi,
naprawa popsutej zabawki. W każdej sytuacji dziecko jest informowane o
konsekwencjach swojego negatywnego zachowania.
Nauczyciel
przeprowadza rozmowę z rodzicami dziecka, u którego negatywne zachowania się
powtarzają, a stosowany system kar w przedszkolu nie przynosi pozytywnych
efektów i wspólnie ustalają dalsze działania wychowawcze.
Komunikowanie
dzieciom, że ich postawa w danej sytuacji nie jest właściwa, sprzeczna z
oczekiwaniami i/lub nieefektywna ma pobudzać do uczenia się, a nie powodować
krzywdę dziecka; wiąże się ze stawianiem granic, kształtowaniem trwałego system
wartości, adekwatnego poziomu samooceny oraz umiejętności podejmowania trafnych
decyzji;
Niedopuszczalne są
wszelkie formy dyscyplinowania mające na celu upokorzenie, poniżenie oparte na
wykorzystywaniu przewagi:
- fizycznej (agresja, stosowanie kar fizycznych, środków
przymusu bezpośredniego, krępowanie; uniemożliwianie realizacji
podstawowych potrzeb fizjologicznych - pozbawianie snu, pokarmu,
ekspozycja na zimno, ciepło itp.; prace fizyczne nieadekwatne do
możliwości, dopuszczanie się zachowań o charakterze seksualnym),
- psychicznej (dominacja poprzez krzyk, groźby, wzbudzanie
poczucia winy, naruszanie poczucia własnej wartości, lekceważenie potrzeb
psychicznych np. bezpieczeństwa, przynależności, miłości, symulacje
wzbudzające strach i obawy o życie
własne i rodziny).
Ø Posiłki:
Dzieci są zachęcane do
spożywania posiłków. Jedzą samodzielnie lub w razie potrzeby (prośba rodzica, zgoda dziecka) przy pomocy dorosłego. Posiłki są spożywane
razem, o stałych porach. Niedopuszczalne jest zmuszanie dzieci do konsumpcji posiłków.
Ø Wspólna aktywność:
Dzieci są zachęcane i
motywowane do udziału w proponowanych formach i rodzajach aktywności. Zajęcia i
zabawy są dostosowane do możliwości i wieku dzieci. Wszelkie ograniczenia
dzieci (zdrowotne, wynikające z uprzedzeń czy nieśmiałości) są uwzględniane i
akceptowane. W trakcie zabaw i zajęć opiekę nad dzieckiem sprawuje nauczyciel
lub osoba dorosła przez niego wyznaczona, która jest pracownikiem przedszkola.
Przedstawiciele firm i instytucji, mający kontakt z dziećmi (np. teatrzyki,
koncerty, wycieczki, spotkania) są sprawdzani pod względem wiarygodności.
Ø Odpoczynek:
W przedszkolu jest
wyznaczona pora, w której odbywa się odpoczynek. Dzieci 3 letnie nie są
zmuszane do spania, lecz są do odpoczynku zachęcane ( słuchanie bajek, muzyki
relaksacyjnej). Nawyki dzieci związane ze snem i zasypianiem są uwzględniane i
respektowane. Dzieci starsze mają możliwość krótkiego odpoczynku, wyciszenia
się, a jego sposób zależy od wychowawcy grupy (odpoczynek na poduszkach,
słuchanie bajki muzycznej lub czytanej).
Niedopuszczalne jest:
- zmuszanie dzieci do spania,
- zamiana poduszek lub koców.
Ø Spacery, wycieczki, zabawy na
powietrzu:
Osoby obce nie mają
wstępu do ogrodu przedszkola. Nauczyciele sprawują ciągły nadzór i opiekę nad
dziećmi. Otoczenie przedszkola w trakcie pobytu dzieci na powietrzu jest
monitorowane przez nauczycieli i personel pomocniczy.
Niedopuszczalne jest:
- pozostawienie dzieci bez opieki,
- samodzielne opuszczanie przez dziecko placu zabaw,
- odbiór dziecka przez osobę nieupoważnioną przez
rodzica/opiekuna.
§ 13
1. Pracownicy
przedszkola posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę
na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku
zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy placówki zwracają się do osoby
odpowiedzialnej za realizację polityki ochrony dzieci, która podejmuje rozmowę
z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i
motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Pracownicy
monitorują sytuację i dobre samopoczucie dziecka.
RODZIAŁ VI
ZASADY REKRUTACJI OSÓB UBIEGAJĄCYCH O
PRZYJĘCIE DO PRACY
§ 14
Aby w jak największym stopniu zniwelować
zagrożenia krzywdzeniem dzieci przez pracowników przedszkola rekrutacja osób
ubiegających się o przyjęcie do pracy odbywać się będzie według ustalonych
zasad, które obejmą:
1. Ocenę przygotowania
kandydatów do pracy z dziećmi (dokumenty potwierdzające posiadane wykształcenie
w zakresie jednej z wielu kwalifikacji pozwalających na pracę
z dziećmi w przedszkolu).
z dziećmi w przedszkolu).
2. Placówka
uzyskuje informacje, czy dane kandydata są zamieszczone w Rejestrze Sprawców
Przestępstw na Tle Seksualnym z dostępem ograniczonym (zgodnie z art. 21 Ustawy
z dnia 16 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle
seksualnym - przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub przed dopuszczeniem
osoby do innej działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem,
leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi pracodawcy lub inni organizatorzy w
zakresie takiej działalności są obowiązani do uzyskania informacji, czy dane
tej osoby są zamieszczone w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym
(RSTPS) z dostępem ograniczonym; obowiązek ten spoczywa na placówce od 1
stycznia 2018 r.).
3. Powyższy
obowiązek jest konieczny także w przypadku podejmowania współpracy np. w ramach wolontariatu,
w zakresie działalności związanej z krajoznawstwem i turystyką czy profilaktyką
i opieką zdrowotną nad dziećmi i młodzieżą, zajęciami dodatkowymi
w placówkach oświatowych oraz instytucjach.
4. Zobowiązanie do
złożenia oświadczenia o niekaralności za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej
i obyczajności i przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę małoletniego lub o
toczących się postępowaniach karnych lub dyscyplinarnych w tym zakresie (
pracownicy niepedagogiczni) oraz zaświadczenia o niekaralności z KRK
(pracownicy pedagogiczni). Obowiązek składania oświadczenia lub zaświadczenia dotyczy wszystkich
pracowników, w tym również wolontariuszy, stażystów, praktykantów oraz inne
osoby współpracujące z placówką.
ROZDZIAŁ VII
MONITORING STOSOWANIA POLITYKI W
PRZEDSZKOLU
§ 15
1. Dyrektor przedszkola
wyznacza osobę Elżbietę Gil, jako osobę odpowiedzialną za monitorowanie
niniejszej Polityki Ochrony Dzieci Przed Krzywdzeniem.
2. Wybrana osoba jest
odpowiedzialna za reagowanie na sygnały jej naruszania oraz na dokonywanie w
niej proponowanych zmian.
3. Osoba ta
przeprowadza wśród pracowników przedszkola ankietę monitorującą realizację
Polityki w przedszkolu oraz sporządza raport z monitoringu (raz do roku).
4. Osoba,
odpowiedzialna opracowuje wypełnione ankiety. Na tej podstawie sporządza raport
z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi placówki.
5. Dyrektor wprowadza
do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza nowe brzmienie dokumentu.
Super artykuł. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń